Tom Smith en Tom Smith alleen. Bij het merendeel van de artiesten waar ik naar luister, acteurs waar ik graag naar kijk, of schrijvers waar ik boeken van lees, waardeer ik ze meer om hun persoonlijkheid of hun manier van uiten dan hun uiterlijk. Over die periode ben ik nu wel heen. Met als enige uitzondering Tom Smith dan, want dat vind ik gewoon een uitzonderlijk knappe man. Ook zijn manier van performen is bijzonder en past zo typisch bij deze man.
En oke, ik zal toegeven; Eddie Vedder in zijn jongen jaren is ook zeker niet te versmaden, eveneens als Layne Staley, maar die zag er in de jaren voor zijn onfortuinlijke dood meer uit als een wandelende zombie.